ارز دیجیتال CryptoCurrency چیست؟

اگر تا به حال به شرکت یا دوستی پیشنهاد داده اید که با بیت کوین یا نوع دیگری از پول دیجیتال پرداخت شما را انجام بدهد، با مفهوم ارز دیجیتال مواجه شده اید که به آن کریپتو کارنسی نیز گفته می‌شود. ارزهای دیجیتال، به واسطه سیستم های رمز گذاری شده، طراحی و توسعه یافته اند، و هدفشان جلوگیری از جعل اسکناس های رایج و نقل و انتقالات سریع و ارزان بدون کمک از هیچ نهاد مرکزی می باشد.

تمامی این اقدامات با به کارگیری تکنولوژی بلاکچین امکان پذیر شده است. به کمک بلاکچین های عمومی، تمامی تراکنش های موجود در شبکه برای افراد مختلف قابل مشاهده و ردیابی است. در واقع به جای نظارت یک نهاد، تمامی افراد قادر به بررسی نقل و انتقالات موجود در شبکه های بلاکچینی هستند چیزی که باعث به حداقل رسیدن مسیر کلاهبرداری در دنیای رمز ارزها شده است. این موارد و هزاران امکانات دیگر باعث شده بلاکچین ها را چهارمین انقلاب جهان نام گذاری نمایند.

ارز دیجیتال به یک کلمه رایج در دنیای مالی تبدیل شده است، اما بسیاری از مردم هنوز در مورد چیستی و نحوه عملکرد آن اطلاعات دقیقی ندارند. با این مقاله همراه باشید تا اصول اولیه ارزهای دیجیتال از جمله منشأ، نحوه کارکرد آن و تاثیر بالقوه آن بر دنیای مالی را بررسی کنیم.

مفهوم ارز دیجیتال به زبان ساده

ارز دیجیتال نوعی کریپتوکارنسی است که از تکنیک‌های رمزگذاری برای تنظیم و تولید واحدهای ارز و تأیید انتقال وجوه استفاده می‌کند. این ارزها غیرمتمرکز است و مستقل از بانک مرکزی عمل می‌کنند در واقع بدون دخالت دولتها و نهادهای مالی مرکزی در مدیریت تراکنش ها استفاده می شوند.

ارزهای دیجیتال را می توان به صورت مستقیم و بدون واسطه ، فقط و فقط با دسترسی به اینترنت به هر شخصی در هر نقطه از دنیا انتقال داد، نه نیاز به طی کردن پروسه افتتاح حسابهای سنتی را دارید نه نظارت برای تایید و دریافت مبالغ ارسال شده، همه و همه با صرف کمترین هزینه در استفاده از ارزهای دیجیتالی امکان پذیر شده است.

 اولین ارز دیجیتال بیت کوین بود که در سال 2009 توسط یک فرد یا گروه ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. از آن زمان هزاران ارز دیجیتال دیگر توسعه یافته اند که هر کدام ویژگی‌ها و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند.

ساختار ارزهای دیجیتال چگونه است؟

همانطور که اشاره شد، ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک چین برای فعالیت استفاده می‌کنند. بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده است که تمام تراکنش‌ها و تغییرات سیستم را به روشی امن و شفاف ثبت می‌کند. هر گره (نود) در شبکه دارای یک کپی از بلاک چین است که تضمین می‌کند که نقطه ای مرکزی برای شکست وجود ندارد. این کار دستکاری سیستم را بسیار دشوار می‌کند، زیرا هر تغییری که در بلاک چین ایجاد شود برای همه کاربران قابل مشاهده است.

با وجود اینکه اسکناس های رایج کشورها با فرآیند و سیاست های انتخابی دولت ها ایجاد می شوند، در رمز ارزها عملیات های مختلفی بسته به نحوه طراحی شبکه های بلاکچین به توزیع این سکه ها کمک میکنند. مثلا در بیت کوین با شبکه بلاکچینی مبتی بر اثبات کار (POW) فرآیند ایجاد و توزیع بر اساس استخراج و ماینینگ صورت می پذیرد.

البته با وجود گسترش دانش، تکنولوژی و محبوبیت ارزهای دیجیتال، شبکه های بلاکچینی با ساختار و کارایی متفاوتی ایجاد شده اند که از معروف ترین آنها می توان به اتریوم، پولکادات، کاردانو، آواکس، سولانا، فانتوم، لایت کوین و… اشاره داشت.

چگونه بیت کوین ساخته می شود؟

برای درک نحوه عملکرد ارزهای دیجیتال، بیایید نگاهی دقیق‌تر به فرآیند ایجاد یک بیت کوین جدید بیندازیم. بیت کوین از فرآیندی به نام استخراج (Mining) برای ایجاد واحدهای جدید ارز استفاده می‌کند. استخراج شامل حل معادلات پیچیده ریاضی با استفاده از نرم افزارهای تخصصی است و اولین فردی که این معادله را حل می‌کند یک میزان مشخص بیت کوین جدید پاداش می‌گیرد. این فرآیند به قدرت محاسباتی و انرژی قابل توجهی نیاز دارد، به همین دلیل است که بسیاری از ماینرها در استخرهای ماینینگ (Mining pool) با یکدیگر همکاری می‌کنند تا شانس موفقیت خود را افزایش دهند.

 

ارزهای دیجیتال دو مشکل اساسی را رفع کردند

بسیاری معتقد هستند از دلایل شکل گیری و محبوبیت ارزهای دیجیتال، دو چالش بزرگی می باشد که از زمان پیدایش پول وجود داشته است: اعتماد به نهاد مرکزی و جعل و کلاهبرداری. چیزی که در ارزهای دیجیتال به کمک شبکه های بلاک مرتفع گردید. به واسطه ارزهای دیجیتال، نظارت بر تراکنش ها به عهده تمام افراد است و هر شخصی می تواند به اطلاعات نقل و انتقالات در شبکه دسترسی داشته باشد، چیزی که باعث شد احتمال دوبار خرج کردن، جعل و مسئله اعتماد از بین برود.

هنگامی که یک بیت کوین جدید ایجاد شود، به بلاک چین اضافه شده و بخشی از شبکه می‌شود. از این نقطه به بعد، بیت کوین را می‌توان مانند هر ارز دیگری خرید، فروخت یا معامله کرد.

تمامی تراکنش های ارزهای دیجیتال باید تایید شوند

تمام تراکنش‌های شبکه بیت کوین توسط گره‌های شبکه تأیید می‌شوند و تراکنش تنها در صورتی معتبر تلقی می‌شود که اکثریت گره‌ها بر قانونی بودن آن توافق کنند. در بیت کوین و تمامی ارزهای دیجیتال مبتنی بار بلاکچین های اثبات کار، تایید تراکنش ها از وظایف استخراج کنندگان، یا ماینرها می باشد.

یکی از ویژگی‌های کلیدی ارز دیجیتال ناشناس بودن آن است. تراکنش‌های شبکه به هویت‌های دنیای واقعی وابسته نیستند و کاربران می‌توانند ناشناس باقی بمانند. هر چند این موضوع باعث نگرانی‌هایی در مورد استفاده از آن در فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و قاچاق مواد مخدر شده است.

ارز دیجیتال با پول های «عادی» چه تفاوتی دارد؟

غیر متمرکز

یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها بین ارزهای دیجیتال و ارزهای سنتی، غیرتمرکز (decentralized) بودن آنهاست. ارز سنتی توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی صادر و تنظیم می‌شود که به آنها کنترل بالایی بر اقتصاد می‌دهد. از سوی دیگر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند و مستقل از هر دولت یا مقام مرکزی عمل می‌کنند. این امر به کاربران کنترل بیشتری بر پول خود می‌دهد و خطر دخالت یا دستکاری دولت را کاهش می‌دهد.

تمامی تراکنش های ارزهای دیجیتال در بستر بلاکچین انجام و ثبت می شوند، این شبکه ها مانند یک دفتر کل توزیع شده هستند که قابلیت بررسی و مشاهده آن برای تمامی افراد امکان پذیر است. علاوه بر آن امکان دستکاری در سیستم نزدیک به صفر و غیر ممکن تلقی می شود، زیرا هر تراکنش جدید برای ثبت اطلاعات در شبکه نیازمند تایید تمام کاربران آن شبکه را دارد که به آنها نود (گره) گفته میشود.

کریپتوکارنسی؛ دیجیتالی و غیر فیزیکی

تفاوت دیگری که بین ارزهای دیجیتال و ارزهای سنتی وجود دارد، شکل آنهاست. پول سنتی به شکل فیزیکی مانند پول کاغذی یا سکه وجود دارد. از سوی دیگر رمزارز فقط به صورت دیجیتالی وجود دارد و در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شود. این امر ارز دیجیتال را برای تراکنش‌های آنلاین راحت تر می‌کند و نیاز به ذخیره سازی فیزیکی و حمل و نقل را کاهش می‌دهد.

ارزهای دیجیتال؛ تعداد محدود

ارز سنتی توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی صادر می‌شود که می‌توانند به اندازه نیاز خود ارز ایجاد کنند. این بدان معناست که پول سنتی عرضه نامحدودی دارد که می‌تواند منجر به تورم و کاهش ارزش پول شود. از سوی دیگر ارزهای دیجیتال به گونه ای طراحی شده اند که عرضه محدودی داشته باشند. به عنوان مثال، بیت کوین حداکثر 21 میلیون کوین عرضه می‌کند. این عرضه محدود به حفظ ارزش پول و جلوگیری از تورم کمک می‌کند.

تأیید معاملات

یکی دیگر از تفاوت‌های عمده بین ارز دیجیتال و ارز سنتی، نحوه تأیید تراکنش‌ها است. در ارز سنتی، معاملات توسط بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی تأیید می‌شود. این بدان معناست که یک مرجع مرکزی بر معامله نظارت می‌کند و مشروعیت آن را تایید می‌کند. اما در رمزارزها، سیستم رمزنگاری شده بلاکچینی و قدرت هشی که به واسطه نود ها به اشتراک گذاشته می شود، عملیات تایید معاملات را به عهده دارند، که این موضوع سبب امنیت بالا در ارزهای دیجیتال گشته است. در رمزارزها هیچ انحصاری وجود ندارد و برای ارسال و دریافت پول نیازی به اجازه و تایید هیچ شخص و سازمانی وجود ندارد.

در ارز دیجیتال، تراکنش‌ها توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه‌ها با استفاده از فناوری بلاکچین تأیید می‌شوند. این امر تراکنش را ایمن تر و شفاف تر می‌کند، زیرا هر گره در شبکه یک کپی از بلاک چین دارد و می‌تواند تراکنش را تأیید کند.

بدون هویت، ناشناس بودن

یکی از ویژگی‌های کلیدی ارز دیجیتال ناشناس بودن یا نیمه ناشناس بودن آن است. تراکنش‌های شبکه به هویت‌های دنیای واقعی وابسته نیستند و کاربران می‌توانند ناشناس باقی بمانند. این امر ردیابی تراکنش‌ها را دشوارتر می‌کند، که منجر به نگرانی‌هایی در مورد استفاده از آن در فعالیت‌های غیرقانونی، مانند پولشویی و قاچاق مواد مخدر شده است.

 البته بهتر است گفته شود که هویت کاربران نیمه ناشناس می باشد، آدرس کیف پولها و کلید های عمومی نقش شماره حساب در بانکها را در شبکه های بلاکچینی بازی می کند، با اینکه این آدرس های از رشته های حروف و اعداد تصادفی تشکیل می شود، اما بررسی تراکنش های درون شبکه ای و تحلیل آنها می تواند به واسطه نقل انتقالات کاربران، هویت آنها را تا حدودی افشا نماید.

به دلیل اهمیت حفظ حریم خصوصی در ارزهای دیجیتال، شبکه های جدید به گونه ای طراحی شده اند که امکان شناسایی را بسیار بسیار دشوارتر می کنند. از جمله این ارزهای دیجیتالی می توان به zCash و Monero اشاره داشت.

نوسانات ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال نسبت به ارز سنتی نوسانات بیشتری دارد. ارزش ارزهای دیجیتال می‌تواند به سرعت در نوسان باشد، گاهی اوقات به اندازه صدها یا حتی هزاران دلار در یک روز. این باعث می‌شود که سرمایه گذاری پرریسک تری نسبت به دارایی های سنتی باشد که تمایل به ثبات بیشتری دارند. هر چند با افزایش عمق بازار ارزهای دیجیتال، انتظار می رود از نوسانات آنها کاسته و به سمت ثبات حرکت نمایند.

 

مزایا و معایب ارزهای دیجیتال

غیرمتمرکز، سریع و غیر قابل کلاهبرداری

ارز دیجیتال مزایای متعددی نسبت به انواع سنتی ارز دارد. یکی از مهمترین مزیت‌های آن غیرمتمرکز بودن آن است. از آنجایی که هیچ مرجع مرکزی برای کنترل ارز وجود ندارد، کمتر در معرض دستکاری یا فساد قرار می‌گیرد. این همچنین به این معنی است که تراکنش‌ها می‌توانند سریع‌تر و کارآمدتر پردازش شوند، زیرا نیازی به واسطه‌هایی مانند بانک‌ها نیست.

ارزهای دیجیتال؛ هزینه نقل و انتقالات نزدیک به صفر

یکی دیگر از مزیت‌های ارز دیجیتال، کارمزد پایین تراکنش‌های آن است. از آنجا که هیچ واسطه ای در معامله وجود ندارد، هیچ کارمزدی برای پرداخت به بانک‌ها یا سایر مؤسسات مالی وجود ندارد. این می‌تواند ارز دیجیتال را به گزینه ای مقرون به صرفه تر برای ارسال پول بین المللی تبدیل کند.

معایب ارزهای دیجیتال ؛ نوسانات شدید، عدم بازیابی

با این حال، چندین عیب نیز برای ارزهای دیجیتال وجود دارد. یکی از بزرگترین نگرانی‌ها نوسانات آن است. از آنجایی که ارزش کریپتوکارنسی‌ها می‌تواند به سرعت در نوسان باشد، پیش بینی ارزش آنها ممکن است دشوار باشد و آنها را به یک سرمایه گذاری پرخطر تبدیل کند. علاوه بر این، از آنجایی که تراکنش‌ها پس از اضافه شدن به بلاک چین غیرقابل برگشت هستند، هیچ راهی برای بازیابی وجوه از دست رفته یا دزدیده شده وجود ندارد.

نبود مقررات

نگرانی دیگر فقدان مقررات است. از آنجایی که ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند، هیچ مقام مرکزی بر استفاده از آنها نظارت ندارد. این باعث نگرانی در مورد استفاده از آنها در فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و تامین مالی تروریسم شده است.

تاثیر بالقوه ارزهای دیجیتال بر دنیای مالی

ظهور ارز دیجیتال این پتانسیل را دارد که سیستم مالی سنتی را مختل کند. از آنجا که کریپتو کارنسی مستقل از بانک‌ها و سایر موسسات مالی عمل می‌کند، این پتانسیل را دارد که نفوذ و کنترل آنها بر اقتصاد جهانی را کاهش دهد. علاوه بر این، انجام معاملات در سطح بین‌المللی را برای افراد و شرکت‌ها آسان‌تر می‌کند، زیرا نیازی به واسطه‌ها برای تسهیل این معاملات نیست.

تکنولوژی بلاکچین در ارزهای دیجیتال

تراکنش تقریباً بلافاصله توسط کل شبکه شناخته می‌شود. اما فقط پس از مدت زمان مشخصی تایید می‌شود. تا زمانی که یک تراکنش تایید نشده باشد، در انتظار است و می‌تواند جعل شود. وقتی یک معامله تایید شد، دیگر نمی‌توان آن را تغییر داد. در واقع دیگر قابل جعل نیست، نمی‌توان آن را معکوس کرد و بخشی از یک رسید تغییرناپذیر از کل تراکنش‌های تاریخی یا به اصطلاح بلاکچین محسوب می شود.

در رمزارزها چه کسانی تراکنش ها را تایید میکنند؟

فقط ماینرها می‌توانند تراکنش‌ها را تایید کنند. این کار آنها در یک شبکه ارز دیجیتال صورت میگیرد. آنها تراکنش‌ها را دریافت،  و به عنوان قانونی و مجاز مهر می‌زنند و در شبکه پخش می‌کنند. پس از تایید یک تراکنش توسط ماینر، هر گره باید آن را به پایگاه داده خود اضافه کند. و اینجاست که اطلاعات بخشی از بلاک چین شده است.

برای این کار، ماینرها با یک توکن از ارزهای دیجیتال مخصوص به شبکه خود، به عنوان مثال با بیت کوین، پاداش دریافت می‌کنند. از آنجایی که فعالیت ماینر مهمترین بخش سیستم رمزارز است، باید برای لحظه ای بمانیم و نگاهی عمیق تر به آن بیندازیم.

مطالب مرتبط: دوره آموزش جامع شروع فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال 

استخراج ارز دیجیتال چگونه کنترل می‌شود؟

از آنجایی که یک شبکه غیرمتمرکز هیچ اختیاری برای واگذاری وظیفه استخراج ارز دیجیتال به کسی ندارد، یک ارز دیجیتال به نوعی مکانیسم نیاز دارد تا از سوء استفاده یک حزب حاکم از آن جلوگیری کند. تصور کنید شخصی هزاران ماینر ایجاد می‌کند و تراکنش‌های جعلی را پخش کند: سیستم بلافاصله خراب می‌شد.

بنابراین، ساتوشی این قانون را تعیین کرد که ماینرها برای واجد شرایط بودن برای این کار باید مقداری از قدرت رایانه‌های خود را سرمایه گذاری کنند. در واقع، آنها باید یک هش یا محصول یک تابع رمزنگاری پیدا کنند که بلوک جدید را با نسخه قبلی خود متصل می‌کند. این اثبات کار نامیده می‌شود. در بیت کوین، هش بر اساس الگوریتم SHA 256 است.

شما نیازی به درک جزئیات در مورد SHA 256 ندارید. فقط مهم است که بدانید این می‌تواند مبنای یک معمای رمزنگاری باشد که ماینرها برای حل آن با هم رقابت می‌کنند. پس از یافتن راه حل، یک ماینر می‌تواند یک بلوک بسازد و آن را به بلاک چین اضافه کند. به عنوان انگیزه، او حق دارد یک تراکنش به اصطلاح کوین بیس اضافه کند که تعداد مشخصی بیت کوین به او می‌دهد. این تنها راه برای ایجاد بیت کوین معتبر است.

بیت کوین تنها در صورتی می‌تواند ایجاد شود که ماینرها یک پازل رمزنگاری را حل کنند. از آنجایی که سختی این پازل میزان قدرت کامپیوتری که کل ماینر سرمایه گذاری می‌کند را افزایش می‌دهد، تنها مقدار مشخصی از رمز ارز دیجیتال وجود دارد که می‌تواند در مدت زمان معین ایجاد شود. این بخشی از اجماع است که هیچ همتایی در شبکه نمی‌تواند آن را شکست دهد.

گره ارزهای دیجیتال با بیت کوین

تمامی مواردی که ذکر شد اکثرا ساختار بیت کوین را توضیح می داد، شاید از خودتان بپرسید با وجود کلمه ای به گستردگی بیت کوین، سایر ازهای دیجیتال چگونه کار میکنند؟

امروزه بیش از هزاران ارز دیجیتال مختلف وجود دارد که معمولاً به نام نرم افزار مورد استفاده برای ایجاد آنها، نامگذاری می‌شوند. برخی مانند بیت کوین، سرمایه گذاری جدی در دنیای مالی، سرمایه گذاری و ارز جهانی هستند. برخی دیگر تلاش‌های ساده لوحانه یا گاه به گاه موفق هستند. نمونه بارز گزینه‌های غیر بیت کوینی شامل لایت کوین، ریپل، دش،  کاردانو، سولانا ، ویوز، اتریوم و دوج کوین است.

مطالب مرتبط: دوره جامع آموزش معامله گری در بازار رمزارزها (معامله گران هوشمند)

 

آیا ارز دیجیتال آینده اقتصاد است؟

خیلی‌ها اینطور فکر می‌کنند! ایده یک ارز دیجیتال که می‌تواند در سراسر جهان از طریق رمزگذاری با فناوری پیشرفته و داده کاوی استفاده شود، بسیار جذاب است.

با این حال، اگر قرار است ارز دیجیتال چیزی بیش از یک تکنولوژی گذرا باشد، باید بر سه چالش مهم غلبه کند.

کاربرد

از آنجایی که ارزهای رمزنگاری شده بسیار انعطاف پذیر هستند، می‌توان از آنها برای اهداف پلید استفاده کرد. بهترین مثال در این مورد، حذف جاده ابریشم (Silk Road) است که شامل یک حلقه گسترده بین المللی مواد مخدر مبتنی بر بیت کوین است. تا زمانی که ارزهای دیجیتال مورد علاقه بازارهای سیاه، باندها و دیگر عناصر جنایتکار باشند مشکل خواهند داشت. ارزهای رمزنگاری شده باید بیشتر برای عملیات تجاری مشروع استفاده شوند.

واسطه

واسطه، به افرادی اطلاق می‌شود که برای تغییر یک ارز به ارز دیگر، از نسخه دیجیتال برای صرفه جویی در پول در نرخ ارز استفاده می‌کنند. بازی نرخ ارز یک بازی بسیار رایج است، نه تنها در بین سرمایه گذاران بلکه در میان بسیاری از صنایعی که از پول رمزنگاری استفاده می‌کنند و می‌خواهند در اسرع وقت آن را به دلار واقعی تبدیل کنند. این امر اساساً ارز دیجیتال را به یک میانجی تنزل می‌دهد. اگر مردم بخواهند این ارزها را حفظ کنند باید در درازمدت روی این ارزها سرمایه گذاری کنند. این مشکل ارزهایی است که از نظر فنی توسط هیچ دولتی پشتیبانی نمی‌شوند و راه حل آسانی برای این مشکل وجود ندارد.

تداوم ثبات

اگرچه ارزهای دیجیتال از نظر تئوری ایمن هستند اما تعدادی از ارزهای رمزنگاری شده با نقض‌های مهمی مواجه شدند که ثبات آنها را به خطر انداخته است. به عنوان مثال ارزی به نام اتریوم دچار هک شد که حدود 50 میلیون دلار ارز را به خطر انداخت. اینجاست که ماهیت تمام دیجیتالی ارز و عدم حمایت دولت به مشکلی عمیق تبدیل می‌شود.

برای استفاده و گسترش دنیای ارزهای دیجیتال به عنوان پول رایج باید به آنها اعتماد کرد و این اعتماد هنوز وجود ندارد و امید است با برنامه های کلان و حمایت های عمیق این اتفاق روز به روز در حال گسترش و تحقق باشد.

خلاصه

در مقاله امروز به ارز دیجیتال پرداختیم. مقاله را با تعریف ارز دیجیتال و تفاوت‌های آن با ارز معمولی شروع کردیم و در ادامه به معرفی مفاهیم بلاکچین و استخراج یا ماین کردن ارز دیجیتال پرداختیم. مقاله را با معرفی ویژگی‌های کریپتو کارنسی و معروف ترین آنها یعنی بیتکوین به پایان رساندیم. امیدواریم از این مقاله استفاده کرده باشید و اطلاعات لازم را درباره ارز دیجیتال کسب کرده باشید.